Na današnji dan 1917. godine umro je Milutin Bojić, srpski pesnik, dramski pisac, književni kritičar i pozorišni recenzent.

Milutin Bojić rođen je 18. maja 1892. godine u Beogradu. Bio je učesnik Balkanskih ratova 1912. i 1913. godine, kao i Prvog svetskog rata. 

Dramu „Uroševa ženidba“ koju je preneo preko Albanije 1915. godine štampao je na Krfu, a zbirku pesama „Pesme bola i ponosa“ objavio je u Solunu. Iz ove zbirke je i njegova čuvena pesma „Plava grobnica“, posvećena stradanju srpskih ratnika. 

Plava grobnica je i naziv koji se koristi za more naspram jugoistočne obale ostrva Krf, u koje su tokom Prvog svetskog rata sahranjivani preminuli srpski vojnici, kada na ostrvu Vido više nije bilo mjesta. Vremenom je došlo do pogrešnog tumačenja prostora „Plave grobnice“, pa se danas taj naziv koristi za more oko ostrva Vido, u gradu Krfu. 

Ovo potresno mesto inspirisalo je Bojića da napiše istoimenu pesmu, jer je sam gledao kako saveznički brodovi odvoze gomile leševa, koje uz zvuke vojničkih truba spuštaju u more. 

Iako je živeo samo 25 godina, ostavio je neizbrisiv trag u srpskoj književnosti. U svom kratkom životu stigao je da opeva patnje i stradanja srpskog naroda kroz tragično povlačenje preko Albanije i ovekovečio je jezivu viziju plave grobnice kod Vida – ostrva smrti. 

Mladi srpski pesnik nije dočekao da opeva pobjede i oslobođenje u koje je čvrsto verovao, a smrt ga je zatekla u trenutku snažnog pesničkog uspona. 

Milutin Bojić umro je 8. novembra 1917. godine u bolnici u Solunu. Sahranjen je na vojničkom groblju na Zejtinliku. Krajem ljeta 1922. godine njegovi posmrtni ostaci preneseni su u Beograd, gdje je sahranjen u porodičnoj grobnici na Novom groblju.