Neponovljivi Marlon Brando - jedan od najboljih glumaca Holivuda koji je odbio Oskara

Njegov rad je revolucionisao glumačku umetnost, posebno primenom metode „Metod glume“, koju je popularizovao pod uticajem Lija Strazberga i Glumačkog studija, prenosi Index.hr.

Brando je osvojio dve nagrade Akademije za najboljeg glumca i ostavio je neizbrisiv trag u kinematografiji svojim nastupima u filmovima kao što su "Tramvaj zvani želja" (1951), "Na dokovima Njujorka" (1954) i "Kum" (1972).

Marlon Brando Mlađi je rođen u Omahi, Nebraska, kao sin Marlona Ernesta Branda, prodavca pesticida, i Doroti Džuli Penebejker, ambiciozne glumice.

Njegovo detinjstvo je obeležila burna porodična dinamika, uključujući alkoholizam njegove majke i strogost njegovog oca.

Nakon što je izbačen iz Vojne akademije Šatak zbog pobune, Brando se preselio u Njujork 1943. godine da bi studirao glumu kod Stele Adler, gde je usvojio tehnike sistema Stanislavskog.

Brandova karijera

Brando je započeo karijeru na Brodveju, gde je njegova uloga Stenlija Kovalskog u filmu Tenesija Vilijamsa „Tramvaj zvani želja“ privukla pažnju kritičara i publike.

Filmska adaptacija iz 1951. godine donela mu je prvu nominaciju za Oskara. Nakon toga je usledila uloga Terija Maloja u filmu „Na dokovima Njujorka“, za koji je osvojio svog prvog Oskara 1955. godine, učvrstivši svoj zvezdni status.

Tokom 1960-ih, Brandova karijera je opadala zbog nekoliko komercijalno neuspešnih filmova i sukoba sa rediteljima. Međutim, vratio se sa stilom 1972. godine ulogom Vita Korleonea u filmu „Kum“ Frensisa Forda Kopole.

Uloga mu je donela drugog Oskara, iako je odbio da ga primi na ceremoniji kao znak protesta protiv tretmana Indijanaca u Holivudu i SAD.

Umesto da se pojavi na ceremoniji i prihvati nagradu, odlučio je da pošalje Sačin Litlfeder, aktivistkinju za prava Indijanaca, da održi govor u njegovo ime i odbije nagradu.

Ova odluka bila je deo njegovog protesta protiv tretmana Indijanaca u filmskoj industriji i širem američkom društvu.

U to vreme, pokret za građanska prava bio je u punom jeku, a Brando je bio poznat po svom aktivizmu.

Posebno ga je razbesneo sukob između aktivista Američkog indijanskog pokreta i savezne vlade u Vunded Niju, Južna Dakota, koji je trajao od februara 1973. Incident u Vunded Niju bio je okidač za njegov javni protest odbijanjem Oskara.

Kasnije u karijeri, Brando se pojavio u značajnim filmovima kao što je „Apokalipsa danas“ (1979), ali je njegov ugled bio narušen ekscentričnim ponašanjem i problemima sa težinom.

Lični život velikog glumca

Brando je bio poznat po svom burnom privatnom životu. Imao je tri zvanična braka – sa Anom Kašfi, Movitom Kastanedom i Taritom Teripajom – i brojne afere, iz kojih je imao najmanje 11 dece, iako se broj razlikuje u zavisnosti od izvora.

Njegov sin Kristijan je uhapšen 1990. godine zbog ubistva, a njegova ćerka Šajen je izvršila samoubistvo 1995. godine, što je duboko uticalo na Brandovu kasniju izolaciju.

Bio je strastveni aktivista za građanska prava i prava američkih starosedelaca, često koristeći svoju slavu da promoviše ove ciljeve. Njegovo odbijanje Oskara 1973. godine ostaje jedan od najpoznatijih političkih činova u istoriji Holivuda.

Marlon Brando je preminuo 1. jula 2004. godine u Los Anđelesu od respiratornih problema povezanih sa plućnom fibrozom. Ostavio je za sobom nasleđe koje prevazilazi film – njegov uticaj na glumu se i dalje oseća, inspirišući generacije glumaca poput Roberta De Nira i Al Pačina.

Uprkos kontroverzama, Brando ostaje simbol autentičnosti i umetničke hrabrosti.