Ministarstvo spoljnih poslova Srbije saopštilo je da je u potpunoj suprotnosti sa državnom politikom Srbije i da narušava ugled i spoljnopolitičku poziciju zemlje tekst objavljen u elektronskom izdanju lista "Danas", u kome se kao autor navodi ministar spoljnih poslova "Republike Кine (Tajvan)".
„Tekst (‘Tajvan može pomoći svetu da se oporavi od virusa’) je u potpunoj suprotnosti sa državnom politikom Srbije koja dosledno i principijelno podržava politiku ‘jedne Кine’ i teritorijalni integritet Кine“, navodi se u saopštenju Ministarstva spoljnih poslova.
Ministarstvo je naglasilo da Srbije ne priznaje državnost Tajvana i smatra ga neodvojivim delom Кine, a centralnu Vladu u Pekingu „jedinom legitimnom Vladom kineskog naroda“.
„Srbija ostvaruje izvanredne političke odnose i ukupnu saradnju sa Кinom, sa kojom su bilateralni odnosi na nivou strateškog partnerstva“, naglašeno je u saopštenju.
List Danas je preneo autorski tekst koji je potpisao Jaushieh Joseph Vu, navodeći da je reč o ministru spoljnih poslova Republike Kine (Tajvan), u kojem je pisao o borbi Tajvana protiv kovida 19, ali i o tome da „Narodna Republika Kina (NRK) nastavlja da sprovodi pritisak na UN da pogrešno tumači rezoluciju 2758 Generalne Skupštine UN kao pravni osnov za blokiranje Tajvana“.
Problem Kina-Tajvan
Pri kraju Kineskog građanskog rata 1949 godine, komunisti su na kopnu osnovali Narodnu Republiku Kinu, a na ostrvski Tajvan se povukla nekadašnja vlada sa oko dva miliona vojnika i pristalica nacionalističke partije Kuomintang.
Od tada vlasti na Tajvanu de fakto imaju kontrolu nad tom teritorijom, insistirajući na zadržavanju imena nekadašnje Republike Kine. To nije slučajno, jer je sve do 1971. godine Tajvan vršio ulogu predstavnika Kine u Ujedinjenim nacijama, kao jedina legitimna vlada.
Istovremeno Narodna Republika Kina se izborila za međunarodno priznanje, dok je tokom više od pola veka, koliko traje ovaj spor, smatrala Tajvan delom svoje teritorije.
Tajvan se nalazi u istočnoj Aziji okružen Istočnim kineskim morem, Filipinskim morem, kao i Južnim kineskim morem. Na jugu ga od Filipina odvaja Luzonski prolaz, a od kineskog kopna je razdvojen 300 km širokim Tajvanskim moreuzom.
Na Tajvanu trenutno živi oko 23 miliona stanovnika (uključujući i stanovništvo ostrva Peskadores, Kvemoj i Matsu). Oko 93% stanovništva je budističke ili teoističke religije, pri čemu je 98% populacije kineskog porekla, sa promenljivim udelom onih koji se izjašnjavaju kao Kinezi ili kao Tajvanci, ili kao istovremeno i Kinezi i Tajvanci.
Konstruisanje novog tajvanskog identiteta, razvijalo se usled poboljšanja ekonomskog stanja, i mirne demokratizacije, krunisane ukidanjem vanrednog stanja koje je na Tajvanu trajalo od 1949. sve do 1987. tokom devedesetih godina prošlog veka,
Istraživanja javnog mnjenja su pokazala povećanje broja onih koji podržavaju nezavisnost Tajvana, na uštrb onih koji su verovali u ideju ponovnog ujedinjenja Tajvana sa kopnom. Ipak, na poleđini tadašnje tendencije negiranja jedinstvenosti kineskog identiteta u prvom redu ne leže nacionalistički motivi raskidanja i negiranja kulturnih veza, već zahtevi za ponovnim priznanjem i mogućnosti delovanja i učešća u svetskoj politici, navode svetski mediji.
Tajvan je i jedna od ključnih tački neslaganja u sve turbulentnijim odnosima dve najveće svetske ekonomije – Kine i SAD, koje se spore oko trgovine, tehnologije, teritorijalnih pretenzija u Južno Kineskom moru, Tibeta, tretmana Ujgura i drugih muslimanskih manjina u Kini i načina na koji je Peking reagovao na izbijanje koronavirusa.